රෝගියා හැදින්වීම
ශාරීරිකව,මානසිකව හා අධ්යාත්මික වශයෙන් අයහපත් තත්වයක සිටින පුද්ගලයා රෝගියා නම්වේ.
රෝහලේ සිටින වැදගත්ම පුද්ගලයා රෝගියාය.රෝගියා අපේ කටයුතු වලට බාධාවක් නොවේ.ඔහු හෝ ඇය අපගේ කටයුතුවල අරමුණයි.
අපගේ එදිනෙදා කාර්යවලියට රෝගියා පිටස්තරයෙක් නොවේ අපගේ කාර්යාවලිය ඔහුය.රෝගියා පුද්ගලයෙකු මිස ලෙඛන සටහනක් නොවේ.රෝගියා හැගීම්බර,සිත් තැව්ල්,සැකයෙන් යුත්,කාර්යබහුල පුද්ගලයෙකි.ඔහු තුප්තිමට් කිරීම අපගේ පරමාර්තයයි.
රෝගීවීමට අදාල මිනිස් හැසිරීම්
ළදරුවා
නොරිස්සුම් ගතියක් පෙන්නුම් කරයි,හඬයි,පහසුවෙන් නැලවිය නොහැක,වහා කිපෙන සුලුයි,නිදිබරයි,දුරුවලවේ,කිරි උරා නොබොයි,පරික්ෂා කිරීම නුරුස්සයි,එහෙත් සන්ඩුකිරීමට තරම් ඔහුට ශක්තියක් නොමැත.
වැඩිහිටියන්
අසහනය,නොරිස්සුම්තාවය පෙන්නුම් කරයි,වේදනාවෙන් පෙලේ,සිත් කලබල කාරී,අන් පිහිට කරුණාව දයාව පතයි,සිහිවිකල තාවය සිහි නැතිවීම,ඉතාමත් දුරුවලය,ස්වසන අපහසුවෙන් පෙලෙයි නොසන්සුන් තාවය යන මේ කරුණු එකක් හෝ කිහිපයක් තිබිය හැක.
ගර්භනී මව්වරු
අන් රෝගීන්ට වඩා විශේෂත්වයක් ඇත.ලැබීමට ඇති දරුවා ගැන අති බලාපොරොත්තුව නිසා ඇතිවන මනසික අසහනය ඇත.ඇය රෝගියෙකු නොවුවද කායික පීඩාව බලවත් හෙයින් ඇතිවන අපහසුතාවයක් ඇත.සිත තුල තද බියක් පවතී ඒ නිසා ජීවිත දෙකක් බේරා ගැනීමේ සටනක යෙදීමට සිදුවේ
